"Aha, więc to są Himalaje. / Góry w biegu jak księżyc. / Chwila startu utrwalona / na rozprutym nagle niebie. / Pustynia chmur przebita. / Uderzenie w nic. / Echo - biała niemowa. / Cisza. / Yeti, niżej jest środa, / abecadło, chleb / i dwa a dwa to cztery, / i topnieje śnieg. / Jest czerwone jabłuszko / przekrojone na krzyż. / Yeti, nie tylko zbrodnie / są u nas możliwe. / Yeti, nie wszystkie słowa / skazują na śmierć. / Dziedziczymy / nadzieję / dar zapominania. / Zobaczysz, jak rodzimy / dzieci na ruinach. / Yeti, Szekspira mamy. / Yeti, na skrzypcach gramy. / Yeti, o zmroku / zapalamy światło. / Tu ni księżyc, ni ziemia / i łzy zamarzają. / O Yeti Półtwardowski, / zastanów się, wróć! / Tak w czterech ścianach / lawin wołam do Yeti / przytupując dla / rozgrzewki / na śniegu / na wiecznym."
"Ajá, así que esto es el Himalaya. / Montañas corriendo hacia la luna. / El momento del despegue eternizado / en un cielo de pronto descosido. / Un desierto de nubes perforado. / Golpe en la nada. / Eco - blanca mudez. / Silencio / Yeti, abajo es miércoles: / hay pan, abecedario, / dos y dos son cuatro, / y la nieve se derrite. / Hay una manzana roja / partida en cruz. / Yeti, no sólo el crimen / es posible. / Yeti, no todas las palabras / condenan a muerte / Heredamos la esperanza, / don del olvido. / Verás cómo parimos / en las ruinas. / Yeti, tenemos a Shakespeare. / Yeti, tocamos el violín. / Yeti, en la penumbra / encendemos la luz. / Aquí, ni luna ni tierra, / y se congelan las lágrimas. / ¡Yeti, cuasiconejo lunar, / piénsalo bien y vuelve! / Así, entre cuatro paredes de avalanchas, / llamaba al Yeti y pataleaba, / para entrar en calor, / sobre las nieves / perpetuas."
